خانه‌ای برایم بِکِش :DBLSPK
بیوگرافی تیم
To read this page in English, click here.
الیکا مجتبایی
نویسنده
الیکا مجتبایی، نویسنده، مترجم، طراح لباس و دراماتورژی است که در ایران به دنیا آمده و در سرزمین‌های سنتی ربوده شده از ملت‌های ماسکويیم xʷməθkʷəy̓əm، اسکوامیش Sḵwx̱wú7mesh و تسلیل واتوت səlilwətaɬ اقامت دارد. با «بایتینگ اسکول» (Biting School) همکاری هنری دارد. و یکی از بنیانگذاران «نو اسمال فیت کالکتیو» (No Small Feat Collective) است. آثار اخیر او شامل «فیلمی درباره یک رحم» (با همکاری آریو خاکپور)، «راهی دراز تا دیداری دوباره» (Jin-me Yoon)، «پریفام» (vAct / Medusa)، «دست خالی» (Biting School)، «هرگز هیچ نیست» (Luciana Freire D'Anunciação) و «ضحاک ماردوش» (Biting School) است. برای الیکا فرآیند ساختن هر اثر با تحقیقات گسترده آغاز می‌شود. او در کار خود، با استفاده از آگاهی و تجربه‌اش به عنوان یک زنِ مهاجرِ نسل اول، از طریق زبان و لباس به وارسی نابرابری‌های تحمیل‌شده می‌پردازد. او به حرکات بیانگرِ سوررئالیستی و ناگفته‌های شاعرانه علاقه‌مند است. الیکا به کار چندرشته‌ای خود و تمام تعاملاتش از دریچه‌ای فمینیستی با رویکرد تقاطع‌‌گرا (اینترسکشنال) نگاه می‌کند. پروژه در دستِ کارش: «تکنی‌گا‌ولر» TechniCowlour یک اجرای چند-حسی و چند-رشته‌ای (vAct; Centre A January 2025) است. www.elikamoj.com
آریو خاکپور
کارگردان
آریو خاکپور بازیگر، کارگردان و دراماتورژی چند-رشته ای است. آریو در تهران به دنیا آمده و زندگی کرده است. از سال ۲۰۰۶ در ساخت تئاتر، رقص و فیلم‌های بسیار در ونکوورِ کانادا، در سرزمین‌های سنتیِ ربوده و واگذار نشدهٔ ملت‌های ماسکويیم xʷməθkʷəy̓əm، اسکوامیش Sḵwx̱wú7mesh و تسلیل واتوت səlilwətaɬ فعالیت داشته است. او «بایتینگ اسکول» (Biting School) را در سال ۲۰۱۳ تأسیس کرد و از سال ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ از امتیاز دسترسی به تمامی امکانات «جشنواره پوش» (PuSh ) و «دَنس سنتر» (Dance Centre) برخوردار بوده است. وی در آثار خود به بررسی قدرت‌مداری، پیامد ایدئولوژی‌ها، دوباره‌سازی اسطوره‌ها و سازگاری فرهنگی می پردازد. آریو، که خود فمینیستی تقاطع‌گراست، مردسالاری و اثرات آسیب‌زای آن را بر افراد، مورد واکاوی قرار می‌دهد. آثار او همه فیزیکی و سوررئالیستی است. کارهایش از تئاتر به هنر پرفورمنس و رقص، فیلم و دوباره به تئاتر جریان دارد. آریو در سال ۲۰۲۴، افتخار دریافت بورسیه تئاتری Theatre Replacement Accelerator Lab که بر تورهای اجرایی بین‌المللی در چارچوب تئاتر تجربی، اجراهای بین-رشته ای و ایجاد ارتباط با شبکه بین المللی هنری تمرکز دارد را به دست آورده است.
اِلیس چیدل
دراماتورژ
اِلیس چیدل یک هنرمند تئاتر است که در سرزمین‌های ربوده شدهٔ ملت‌های ماسکويیم xʷməθkʷəy̓əm، اسکوامیش Sḵwx̱wú7mesh و تسلیل واتوت Səl̓ílwətaʔ/Selilwitulh زندگی و کار می‌کند. او در فرآیند خلق کارهایش به ضرباهنگی آهسته و مشارکتی گرایش دارد و هرچه بیشتر، مجموعه‌های نمایشی انعطاف‌پذیری را می‌سازد که توان پاسخگویی به نیازهای صحنه‌ای تئاتر از جهت وسعت، مدت، محل و نیز مجموعهٔ مهارت‌ها/ کنجکاوی‌های یاران هم‌تیمش را داشته باشد. او برای بازیگوشی ارزش قائل است و تلاش می‌کند تئاتری بسازد که مخاطب را به یک بازی مشترک برای یافتن پیوندهایی بین تصاویر، متون، مضامین و مطالبِ به ظاهر نامتجانس دعوت کند. آثار اخیر وی؛ Here For Now Vol.4، Exquisite Pressure، Hold On Let Go در Schaubude Berlin و PuSh Performing Arts Festival اجرا شده است. او در حال حاضر در Playwright Theatre Centre's Block D، برمهارت‌های دراماتورژی خود تمرکز دارد.
پانته‌آ وطن‌دوست
بازیگر
پانته‌آ وطن‌دوست یک بازیگر، کارگردان و هنرمند ایرانی است. وی موسس و مدیر هنری انجمن تئاتر مدوسا
Medusa Theatre Society است، موسسه‌ای غیرانتفاعی که به آثاری در تعامل با جامعه مهاجران و پناهندگان با تمرکز بر خواسته‌های منطقهٔ خاورمیانه، شمال آفریقا و ترکیه (MENAT) اختصاص یافته است. کارهای اخیر او شامل نویسندگی و اجرای «قرار» (Rumble Theatre’s Lupercalia)، تهیه کنندگی، نویسندگی و کارگردانی «یک جشن فرهنگی - به سبک MENAT!» (انجمن تئاتر مدوسا اجرا شده در تئاتر رامبل)، کارگردانی «دوجا غار (خانه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ٔ دیگر)- داستان میرزا صاحبان» در فستیوال هنری آسیای جنوبی مانسون (South Asian Arts’ Monsoon Festival)، بازیگری نقش اول در «طنینی از شهرهای دور» (Blackout Arts Society) و کارگردانی «پریفام» برای انجمن تئاتر مدوسا و تئاتر کانادایی آسیایی ونکوور
(Medusa Theatre Society & Vancouver Asian Canadian Theatre) در تئاتر کالچ The Clutch است.
طناز رودگر
بازیگر
طناز یک بازیگر، نویسنده، فیلمساز کوئیر ایرانی است. هنر آموختهٔ مدرسه فیلم ونکوور Vancouver Film School، در دانشگاه SFU و سایر مربیان بی‌نظیر است. خلاقیت‌های او در هنرهای حرکتی، شعر، فیلمنامه‌نویسی و نمایشنامه‌نویسی به اجرا در می‌آید. او در ونکوور بریتیش کلمبیا، در سرزمین ربوده شده از مردمان بومی سالیش کُست Coast Salishاقامت دارد. او متعهد است که به عنوان واکنشی مستقیم به استعمار، با مردم سرزمین و سواحل سالیش رابطه برقرار کرده و صدای آنها را با سربلندی به گوش دیگران برساند. کار او بر آگاهی جسمی، کنشگری و بازی استوار است. او متعهد است که تجربیات متنوع خود را به عنوان یک مهاجر کوئیرِ
غیر‌سفید‌پوست(BIPOC) در اختیار این روند گذاشته تا بتواند با سیستم های ظلم‌وستم مانند یک الهه دلاور مبارزه کند.
درباره تئاتر رایس اَند بینز rice & beans theatre
تئاتر رایس اَند بینز rice & beans theatre یک کمپانی تئاتری مستقر در ونکوور است که در سال ۲۰۱۰ توسط پدرو چامالی Pedro Chamale و دِرِک چان Derek Chan تأسیس شد. ما بستری را برای خلاقیت، تولید و شکوفایی تئاترهایی که توسط هنرمندان رنگین‌پوست یا تئاترسازان به حاشیه رانده شده، ساخته شده و مرزها را کنار می‌زنند، به وجود آورده‌ایم و همینطور با دراماتورژی، کارگردانی و مربیگری از هنرمندان هم‌یار حمایت کرده‌ایم. ما متعهد به ایجاد تسهیلات برای کارهای جدید کانادایی هستیم که قابل دسترسی، صادقانه، سازش ناپذیر و شخصی باشد. علاوه بر ونکوور، آثار جدیدی را برای تماشاگران تورنتو، ریچموند، نانایمو و ویکتوریا به صحنه برده‌ایم. در سال ۲۰۱۸، رایس اَند بینز برای ساخت «مزهٔ امپراطوری» 食盡天下/A Taste of Empire با تئاتر کاهوتس Cahoots Theatre در تورنتو نامزد دریافت جایزه دورا Dora شد. در سال ۲۰۱۹، «دختر مرغی» Chicken Girl نامزد ۳ جایزه جِسی Jessie در ونکوور شد و در سال ۲۰۲۲، برای تولید «اشیای زرد» Yellow Objects برنده جایزه نوآوریِ جِسی Jessie Innovation Award شد.
تیم رایس اَند بینز rice & beans
مدیر هنری موقت: آنجلا مگپانتای
مدیر هنری: پدرو چامالی
مدیر کل: هدر بار
مدیر ارتباطات: کارلا کوماندا
آیا مایلید از تئاترهای ارزشمند بیشتری مانند این کار حمایت کنید؟ برای اهدای کمک‌های مالی، همین امروز به www.riceandbeanstheatre.com/donate مراجعه کنید.
ما اذعان داریم که کارمان در سرزمین‌های واگذاری نشده و سنتی ملت‌های ماسکويیم xʷməθkʷəy̓əm، اسکوامیش Sḵwx̱wú7mesh و تسلیل واتوت səlilwətaɬ قرار دارد.